Uitwaaien op Zoutelande
Herfstvakantie 2018
Op woensdag 10 oktober had ik mijn tweede chemo. Deze keer was ik beter voorbereid, omdat ik nu wist wat ik kon verwachten. Ik had dus eerst de chemomedicijnen genomen en daarna pas de astmamedicijnen.
Goed plan van mezelf!
Vrijdag 12 oktober zijn we voor een weekje naar Zoutelande gegaan. Eerder had ik aan de oncoloog gevraagd of ik de chemomedicatie pas ’s middags mocht nemen. Ik ga namelijk altijd even liggen als ik deze heb genomen. Ik word er een beetje moe van en krijg een opgejaagd gevoel en als ik slaap, merk ik dat opgejaagde gevoel niet.
Dat mocht gelukkig. Daardoor had ik nergens last van met autorijden. Sterker nog, ik ben dol op autorijden in het zonnetje met fijne muziek aan. Daar kan ik echt van genieten.
Dol op de zee
Dinsdag kwamen ons (schoon)zusje met haar man en 2 meiden langs. De meiden bleven een nachtje bij ons slapen. Woensdag kwam een achternicht van mij met haar man langs. ’s Ochtends kreeg ik bericht van een haakmaatje en ook zij kwam langs met haar gezin. Op een gegeven ogenblik waren we met 14 personen. Wat een gezelligheid!
Dus donderdag had ik toch echt wel een rustdag nodig. Maar dat geeft niet, dus dat heb ik ook gedaan.
Zakjes met poeder
Ik ga niet in detail treden, maar naar de wc gaan was a big problem. Uiteindelijk heeft Ruud zondagavond de huisartsenpost gebeld in Vlissingen. Ik zou zakjes met poeder krijgen. Deze kon ik ophalen in Vlissingen of maandag bij de huisarts in Zoutelande. Ik koos voor het laatste.
Maandagochtend heb ik meteen de huisarts gebeld. Helaas kreeg ik geen medewerking. Na uitleg van het probleem ging de assistente zoeken, maar ze kon geen melding vinden. Ook kon ik niet zomaar een recept krijgen of langskomen, want dan moest de huisarts me eerst zelf inschrijven als een patiënt. Ik moest maar contact opnemen met mijn eigen huisarts en dan vragen of zij een recept naar de apotheek in Koudekerke kon sturen, want ik kon dus ook niet terecht bij de apotheek in Zoutelande.
Bedankt voor deze niet-service!
Slimme meid
Eerst zei ze: ‘Ik weet niet of er iets klaarligt.’ Gelukkig had ik eerst gebeld, dus ik wist het wel. Zij: ‘Oh, nou, dan zal ik maar eens gaan zoeken. Ik: ‘Ja, doe dat maar.’
Vervolgens komt ze met de medicijnen en zegt: ‘U kunt vandaag een zakje nemen. ‘Oh, de afdeling oncologie had het over twee à drie zakjes.’ ‘Dat weet ik allemaal niet.’ ‘Moet er nog uitleg bij?’ ‘Nee, dat weet ik allemaal niet.’ ‘Hoe lang moet ik dit nemen?’ ‘Dat weet ik allemaal niet.’ Nou, toch maar even zelf weer gebeld naar oncologie met mijn vragen. Gelukkig konden zij me wel helpen. Dus weer een hoop gedoe!
Wel weer energie
En lekker de wind door je haren! O nee, in mijn geval wind door mijn stoppeltjes J
Wel merkte ik de afgelopen week, dat ik echt mijn energie moet verdelen. Maar tot nu toe valt het me allemaal mee. Ik hoop dat het zo doorgaat! Heb ik dan nooit moeilijke momenten? Tuurlijk wel, maar die probeer ik zo snel mogelijk achter me te laten. Ik ben ervan overtuigd dat positief blijven meehelpt aan mijn genezing. Dus als ik tranen heb, even laten gaan en weer door. Op naar de dag dat deze rotziekte achter me ligt.
