een absolute baaldag!
Dinsdag had ik een MRI-scan voor de eerste keer van mijn leven.
Ik vond het apparaat toch opeens wel erg klein.
Ik dacht dat ik niet claustrofobisch was, maar nu begon ik te twijfelen.
Ik moest echter op mijn buik liggen en ging er met mijn voeten eerst in. Uiteindelijk heb ik dus niet gezien, dat ik in dat apparaat lag en ik vond het niet eng. Sterker nog, ik ben gewoon een aantal keren weggedommeld. Echt! Ik heb een aardig slaaptekort opgebouwd tijdens het wachten op de uitslag van wel/geen kanker.
Gisteren had ik een pet/CT-scan. Ik had enorm de zenuwen, maar die bleken voor niets. Ik vond het namelijk helemaal niet eng. En dat was maar een geluk, want ik had met de verpleegkundige afgesproken dat zij zou aangeven wanneer ik er met mijn hoofd in ging. Dat was ze echter vergeten, want er kwamen collega’s binnengekomen, die problemen hadden met een ander apparaat. Ik heb er wel wat van gezegd.
En vanmorgen had ik een gesprek met de chirurg. Ik dacht dat ik mijn precieze behandelplan zou horen. Maar helaas, de uitslag van de pet-scan is nog niet binnen, dus er is nog geen precies plan te maken. Het enige wat ik wel weet, is dat ik 8 chemo’s krijg.
Bij het naar huis rijden merk ik, dat ik een baaldag heb. Dat ik kwaad ben op mijn lijf, dat me zo in de steek heeft gelaten. Ik heb slecht geslapen en dat wreekt zich nu. Tranen zitten hoog, gewoon uit onmacht.
Vanmiddag de jodiumzaadjes die geplant worden en dan morgen even geen ziekenhuis. Ik vind het nu al een goede dag!
