COR?
‘Ja?’
‘Ik voel een bult in m’n borst.’
‘Dat is niet zo mooi.’
‘Nee.’
Tot dan toe was het niet meer dan dat. Niet zo mooi.
Op Goede Vrijdag ging ik naar de huisarts, die een doorverwijzing voor de Mamma Poli schreef. Die vrijdag bleek dus allesbehalve een goede vrijdag. In verband met de paasdagen duurde het tot woensdag tot ik bij de Mamma Poli terecht kon.
Mijn lange, vrije weekend heb ik niet laten verpesten. Ook bleef mijn hoofd redelijk rustig.
Ik besloot op woensdag dan ook alleen op de scooter door het Binnenveld naar Ede te rijden, naar de Mamma Poli. Klinkt allemaal nog lieflijk.
Tot ik op de eerste verdieping uit de lift stap en het bordje ‘oncologie’ zag hangen. Shit. Wat doe ik hier? Rustig blijven, misschien is het wel niks.
De verhoudingen staan vrij direct op scherp. Iedereen krijgt een nieuwe rol.
En ik vind de mijne misschien wel het lastigst om in te schikken.
Hoe ga je een bezige bij wijs maken dat ze eerst aan zichzelf moet denken om herstel te waarborgen? Aan mijzelf denken?! Hoe moet dat?
Eerst toch kijken of de omgeving in orde is en dan…. ik moet nog veel leren.
