Later op de maandag had ik een afspraak met de oncoloog. Ik mocht de derde chemo krijgen, maar er was wel een probleempje met mijn witte bloedlichaampjes. De waarde moet boven de 1 zijn en ik heb 1,4. Dat is laag volgens de oncoloog en betekent dat ik aan het einde van de reserves van mijn energielevel ben. De chemo mag nog net doorgaan, maar er moet iets gebeuren, want door de 3^de chemo zal mijn energielevel onder de 1 komen.

De lage waarde van 1,4 verklaart wel mijn moeheid, maar daarmee is het probleem niet meteen opgelost. Ik zal na de derde chemo een dopinginjectie krijgen en dan moet het beter gaan. Ik kan dit zelf doen, maar kan het ook laten doen. Zelf doen? Poe, dat vind ik eigenlijk best eng. Ik prik natuurlijk wel eens in mijn vinger tijdens het borduren, maar dat is toch niet helemaal hetzelfde. Ik wil het wel uitgelegd krijgen, maar weet nog niet of ik het zelf ga doen.

Maar het allerbelangrijkste nieuws: de oncoloog voelde dat de tumor weker is geworden en dat is goed nieuws!!

Woensdag is mijn zus gezellig mee geweest naar de chemo. De naald in mijn huid krijgen, was geen probleem. Alleen kwam er weer geen bloed. Even priegelen aan de naald en toen kwam er wel bloed. Uiteindelijk is de naald toch halverwege de chemo nog een keer moeten verschuiven en begon het infuus wel een beetje te irriteren. Maar ja, het kan er niet uit, dus maar even doorzetten.

Mijn zus vroeg of ze een foto mocht maken en ik wilde eigenlijk een selfie. Zo vaak gebeurt het niet dat je gezellig met je zus samen bij de chemo zit. Met veel lachen is het gelukt. Gelukkig konden de dames tegenover ons er ook wel om lachen.

De chemo zelf ging goed, maar zoals elke keer als de chemo is afgelopen, krijg ik last van opgejaagd gevoel en mijn astma. Dus snel naar huis, de astmamedicijnen nemen en naar bed. Even slapen en door het niet fijne gevoel heenslapen. ’s Avonds waren er nog lezingen waar mijn zus en ik samen naar toe zijn geweest. Daarna was ik echt helemaal op.

De verpleegkundige in het ziekenhuis vertelde dat er iemand thuis langs kwam om de dopinginjectie te zetten. Na de vierde kuur krijg ik ook een injectie en voor die 2 keer was het niet de moeite om alles zelf te leren. Het was onderdeel van de service. Nou, ik was alleen maar blij dat ik niet naar het ziekenhuis terug hoefde. Daar had ik echt de energie niet voor.

Donderdagochtend nam ik mijn medicijnen en ging terug naar bed. Helaas waren er stratenmakers enorm lawaai aan het maken en kon ik niet slapen. Normaal gesproken voel ik me weer niet fijn na het nemen van de medicijnen en slaap ik door dat gevoel heen. Dat ging dus niet en dat brak me op. Uiteindelijk kon ik pas aan het eind van de ochtend slapen en heb ik me de rest van de dag niet fijn gevoeld en gebroken.

De dopinginjectie zorgt ervoor dat het beenmerg witte bloedlichaampjes gaat aanmaken en mijn weerstand weer omhoog gaat. De energie is nu, op zaterdag, nog niet terug. Ik ben vrijdag zelfs niet naar het werk gegaan, wat ik wel van plan was. Ik heb niet thuisgewerkt, gewoon omdat ik de energie niet had. Ook vandaag heb ik niet veel gedaan.
Want ook al had ik me 100% ziekgemeld, ik was toch gewoon aan het werk. Behalve op de dagen dat ik chemo kreeg (altijd op woensdag) en op de donderdagen erna.