De strijd tegen borstkanker begint bijna!
Vanmorgen heb ik een heel moeilijk ding gedaan! Ik heb de kapper gebeld voor een afspraak om mijn haren eraf te laten halen. Ik zou het zelf kunnen doen, maar er zijn grenzen aan wat ik zelf wil doen. Bovendien denk ik, dat ik geen talent heb om zelf de tondeuse over mijn hoofd halen. Zal je zien, doe ik het zelf, zou ik voor ik het weet mezelf verwonden. Of de tondeuse gaat halverwege kapot. Het zou mij zomaar kunnen overkomen.
De kapper is zo aardig om voor mij eerder open te gaan.
Ik wil persé met Swim to Fight Cancer Eindhoven op zondag 16 september met mijn haren er nog aan zwemmen. Nog even mijn oude zelf zijn. Bovendien, ik wil het niet koud krijgen in het water. Op de maandag daarop is de kapper gesloten. Ze gaat op dinsdag 9.00 uur open en heeft dan al een klant. Ze zegt dat het waarschijnlijk voor mij fijner is als ze voor mij om 8.30 uur opengaat.
Wat ontzettend fijn!
De eerste chemo
Vervolgens bel ik het ziekenhuis. Ik vraag of de datum van de chemo al bekend is, omdat ik de afspraak met de kapper heb gemaakt. Degene aan de telefoon kijkt het na en vertelt me, dat ik op 17 september het informatiegesprek heb en op 19 september om 11.50 uur de eerste chemo.
Vanaf 19 september wordt dus alles echt. Ik ben blij dat ik de datum weet. Nu kan ik me ergens op richten. Dan kan ik beginnen met mijn gevecht.
Ergens ben ik echter ook níet blij dat ik de datum weet, want ik kan er nu niet meer onderuit.
Pfff, wat een tegenstrijdige emoties!
Ik ben blij dat ik thuis ben. Even weer mezelf terugvinden. Want ik moet mijn gevoel volgen en me niets aantrekken van anderen. Ik wil zoveel mogelijk (het liefst grotendeels) de regie in eigen handen nemen.
Vanmiddag had ik een afspraak om mijn wenkbrauwen te laten kleuren. Ik zag er enorm tegenop, maar het viel me enorm mee. En wat een mooie wenkbrauwen heb ik eigenlijk! Mooie wenkbrauwen, straks haren, die ik zelf heb uitgezocht (en een rib uit mijn lijf kosten). Het wordt nog wat met mij!
