Deel 1 - De rollercoaster van Patrick
In drie delen vertelt Patrick Amants (58) zijn verhaal. Door alvleesklierkanker belandde hij in de rollercoaster van ziekenhuizen, chemokuren en bijwerkingen. Vandaag delen wij het eerste deel van zijn verhaal met jullie.
Ongeveer een jaar geleden begon mijn verhaal, eigenlijk al een jaar eerder, maar uit de uitgevoerde onderzoeken kwam niks concreets. In februari 2020 nam het echter een vlucht, uit het niets stortte ik helemaal in. De kilo’s vlogen eraf, ik was moe en futloos. Na een snelle check bij de dokter bleek mijn bloedsuiker skyhigh. Afspraken maken met een diëtiste, want dat zou soelaas bieden. Helaas, na een enorm gegoochel met maaltijden die ik niet op kon, allerlei vreemd voedsel, bezoekjes aan de diëtiste. Het ging van kwaad tot erger. Uiteindelijk belandde ik begin maart 2020 via de Eerste Hulp in het ziekenhuis. Daar bleek ik een ernstig ontstoken galblaas te hebben, die ook al deels aan het afsterven was. Op 4 maart is de galblaas operatief verwijderd en leek alles zich weer te stabiliseren.
Bij een controle-echo bleek het mis te zijn. Een CT-scan en biopsie volgden en het resultaat was een aardige klap: een kwaadaardige tumor in de staart van de alvleesklier. Gelukkig nog in een vroeg stadium, want ik had er nog een hele poos onopgemerkt mee rond kunnen lopen. Een figuurlijke geluk-bij-een-ongeluk situatie. In de tussentijd was ook mijn bloedsuiker weer normaal, dit door goed handelen van de diabetespoli in het ziekenhuis. Alles onder controle middels insuline tabletten en een prik per dag. Ook hier kwam een diëtiste om de hoek, maar die was reëler dan de vorige. Aangezien er voor mij een zware periode aankwam, mocht ik gewoon alles eten en indien nodig insuline spuiten. Tot op de dag van vandaag gaat dit uitstekend.
Het begin van een aardige rollercoaster
De eerste chemo, er was besloten hoog in te zetten. Een acht-delige folfirinox kuur, de zwaarste die er is en elke 2 weken een nieuwe kuur. De dag ervoor bloedonderzoek, wegen en het inmiddels zoveelste gesprek met de oncoloog, Auke. Ondertussen waren we al flink wijzer over wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Een extra kast aan medicijnen in huis en een boekje en telefoonnummers voor 24/7 ondersteuning. Alles was in orde, dus kreeg ik een ‘go’ voor mijn eerste bezoek aan de dagbehandeling oncologie, wat later gewoon de cocktail- of bananenbar werd genoemd, door de geweldige aankleding van deze ruimte.
Nog even een check of ik de benodigde medicatie had ingenomen en het kon beginnen. Een hele batterij aan zakjes en slangetjes werden er aan de paal gehangen, en via de inmiddels operatief aangebrachte port-a-cath werd alles aangesloten en toegediend. Een hele dagtaak voor de geweldige verpleging op de afdeling. Starten rond negen uur ‘s morgens en rond kwart voor vier in de middag klaar..
De verpleging en backup van het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam verdienen hier een hele grote pluim. Wat er maar was, ze stonden altijd voor me klaar, dag en nacht. Dit bleek een paar keer nodig, na kuur vier en acht belandde ik in het ziekenhuis. Eerst met een hevige bacteriële infectie op de port-a-cath. Die moest er dus uit en vervangen worden door een picc-line in de arm. Maar eerst moest de infectie weg, dus zware antibiotica via het infuus. Toen de picc-line eenmaal kon worden geplaatst kon ik naar huis met nog bijna een week een 24-uurs infuuspomp met antibiotica. De tweede keer met een giga infectie op de maag en darmen, ook hier weer een weekje all-in in het maasstad ziekenhuis. Beide keren dat ik in het ziekenhuis belandde stond er wat leuks gepland met het gezin en moest dus afgezegd worden, alsof de duivel er mee speelde.
Patrick Amants (23-01-1963)
Spijkenisse
