Deel 2 - De rollercoaster van Patrick
In drie delen vertelt Patrick Amants (58) zijn verhaal. Door alvleesklierkanker belandde hij in de rollercoaster van ziekenhuizen, chemokuren en bijwerkingen. Vandaag delen wij het tweede deel van zijn verhaal met jullie.
De kuren verliepen verder vooral heel erg slaapverwekkend. Ik sliep de eerste weken gemiddeld zo’n achttien tot twintig uur per dag. Ik was alle eetlust kwijt en de spaarzaam opgebouwde kilo’s vlogen er weer af. Af en toe flink aan de diarree en bij het opstaan van bank of de stoel moest ik oppassen om mijn evenwicht niet te verliezen door de draaierigheid. Ik ben zelfs een keer na het opstaan out gegaan en werd weer wakker met een dikke bult op de kop en een snee in het voorhoofd.
Na vier kuren de eerste controlescan, die was positief, de tumor was gekrompen. Dus vol goede moed verder. De controlescan na acht kuren liet wederom zien dat de tumor was gekrompen. Desondanks werd er besloten om niet te opereren. Deze zware operatie zou alleen maar levenskwaliteit inleveren en geen zekerheid op levensverlenging Bij een eerdere kijkoperatie was namelijk een heel klein plekje in de buikwand gezien. Op de laatste twee scans was deze niet meer terug te zien. Het plekje zal altijd een risico blijven vormen, en die onzekerheid gaf de doorslag om niet te opereren.
Kennelijk kon ik er nog wel vier zware kuren bij hebben, dus daar gingen we weer. Vier keer naar de bananenbar. Helaas kwam er weer een andere adder onder het gras kijken: neuropathie oftewel zenuwpijnen. Door de chemo zijn de zenuwen aangetast en komen er hele rare pijnen in mijn onderbenen, heb ik altijd koude voeten (alsof je met blote voeten in de sneeuw staat) en heb ik tintelende en gevoelloze vingertoppen. Dit alles afgewisseld met pijnscheuten. Uiteindelijk werd dit zo erg dat er besloten is na kuur elf te stoppen met de chemo omdat de kans dan op genezing van de neuropathie nog aanwezig was. Verder zou ik niet meer in aanmerking komen voor eventuele vervolgbehandelingen als de neuropthie blijvend zou zijn. Begin januari 2020 weer een controlescan gehad en de tumor was weer gekrompen en nergens sporen van uitzaaiingen te vinden. Op zich mooi nieuws want nu kunnen we tot april wegblijven bij de oncoloog. Ondertussen is de neuropathie gelukkig zo goed als weg en voel ik me, gezien de omstandigheden, weer redelijk gezond. Het gewicht is weer op een normaal niveau en ik ben weer enkele halve dagen in de week aan het werk.
Patrick Amants (23-01-1963)
Spijkenisse
