HET AANZOEK
Dinsdag 7 mei had ik een gezellige dag met mijn moeder en schoonzusje gepland staan.
Lekker de stad in, hapje eten en ’s avonds naar de film Dumbo.
Ik had natuurlijk geen flauw vermoeden wat me allemaal te wachten stond…
Na het eten was het nog wat vroeg voor de film, dus we besloten om nog wat winkels in te gaan.
Eenmaal onderweg naar de bioscoop waren mijn moeder en schoonzusje Yara ineens wat opgejaagd. ‘We komen te laat voor de film’ is iets wat ik vaak gehoord heb.
Altijd als ik naar de film ga bestel ik een medium popcorn. Zelfs als ik, zoals op 7 mei, nog redelijk vol zit van het avondeten. Na mijn wc-bezoekje heb ik daarom op mijn gemakje nog popcorn en drinken gehaald. Op het moment dat ik in de zaal aankwam was mijn moeder blij dat ik er eindelijk weer was. Ik gaf haar popcorn en wat drinken. Het voorstukje van Aladdin startte… daarna zou de film Dumbo beginnen.
Maar opeens zag ik op het scherm: For a special girl, I call chicken. En een levensgrote foto van mij op het scherm volgde. Op dat moment dacht ik: oh shit, is dit echt? Na de foto’s kwam Wesley in beeld. Op een paard! Ik weet hoe erg hij niet op paarden is gesteld, dus dat hij daar zat was nogal uitzonderlijk.
Pas de volgende dag realiseerde ik mij echt dat ik met 150 dagen zou gaan trouwen
Dat ik überhaupt dit jaar ga trouwen. Bizar!
Een van de foto’s in het filmpje is mijn favoriete foto van ons samen: de foto van Wesley en mij, zittend op de behandelstoel van het ziekenhuis. Hier hadden we onze ‘chemodate’ omdat we die dag 5 jaar samen waren.
Na de foto’s kwam het stukje waarin Wesley mij vroeg naar voren te komen.
Ik stond op en zag Wesley aan het einde van het looppad staan me een mooie bos rozen. Samen liepen we naar voren. Doordat de muziek bleef afspelen, verstond niemand wat hij tegen me heeft gezegd. Hij zei: ‘Lieverd, we zijn al zo lang samen. Je weet dat ik van je hou je en volgens mij is het voor ons tijd voor een nieuw avontuur.’ Hij ging op een knie zitten en vroeg: ‘Wil je met me trouwen?’ Met de bos witte rozen in mijn handen, gaf hij mij een rode roos.
Hij opende de roos, waar een gouden ring in zat. Op dat moment pakte ik de roos, zei ik vol overtuiging ‘ja’ en gaf hem een stevige knuffel.
