“IK HAD KANKER EN HIELD DAT STIL”
Zo nu en dan worden we ‘opgeschrikt’ door een bekende Nederlander die kanker blijkt te hebben. Of liever gezegd, bleek te hebben. Het moment waarop ze dat wereldkundig maken, is namelijk vaak pas als de behandelingen erop zitten.
De eerste reactie is vaak, ach wat verdrietig hij heeft het ook. Alsof ze door het
BN’er-schap, niet net zo goed ziek kunnen worden. Een beetje vergelijkbaar met een arts die zelf patiënt wordt. Kanker maakt geen uitzonderingen.
Lange termijn gevolgen
Jaarlijks zijn dat zo’n 118.000 mensen. Gelukkig is de kans op overleving inmiddels 65%, maar dat maakt de impact van deze ziekte niet minder groot.
Dat blijkt bijvoorbeeld uit de lange termijn gevolgen waar een aanzienlijk deel van de patiënten last van heeft. Met name vermoeidheid is een veelgehoorde klacht. Maar ook onbegrip van de omgeving wordt als vervelend ervaren.
Opmerkingen als ‘nu kun je gelukkig weer verder’ of ‘misschien moet je je maar gewoon over die vermoeidheid heen zetten’, wekken irritatie op. Het lijkt alsof daar aannames in zitten. Over hoe iemand met de ziekte om zou moeten gaan. Of over dat iemand zich misschien aanstelt als hij/zij na lange tijd nog met klachten loopt.
Wanneer vertel je het aan anderen
Dat maakt het delen met anderen niet makkelijk. En misschien is dat een reden dat BN’ers vaak pas in een laat stadium wereldkundig maken dat ze ziek zijn. Het bekend zijn zal ongetwijfeld ook meespelen, er moet nog wel iets privé kunnen blijven natuurlijk.
Maar wat opvalt is dat bijvoorbeeld Tjitske Reidinga en zeer recentelijk André van Duin, pas op een later moment hebben gedeeld dat ze kanker hebben gehad. Tjitske pas na een paar jaar, toen ze de rol van kankerpatiënt kreeg, voor de serie “De K van Karlijn”. Ze vertelde hierover dat ze vooral wilde dat alles ‘gewoon doorging’. En besloot daarom, buiten haar dierbaren, het niemand te vertellen.
André was iets sneller. Hij vertelde het na de eerste paar chemo behandelingen. Hij kan namelijk slecht tegen meewarige blikken, zo was zijn verklaring.
Natuurlijk moet iedereen vooral de ruimte krijgen om zijn of haar eigen tempo te nemen. Tenslotte is het een heftig proces van verlies én acceptatie.
Onze instagram wereld
Maar speelt onze tijdgeest hierin ook niet een rol? De tijd waarin we vooral veel mooie dingen willen delen. Instagram staat vol met de meest mooie, gefilterde en geretoucheerde plaatjes. We praten graag over het positieve. Over pijn en verdriet praten is een stuk lastiger. Ongemakkelijk ook. Want wat moet je zeggen?
Misschien houdt dat dan wel in stand dat we dus moeilijke dingen niet zo snel delen. Terwijl de behoefte aan steun in die fases juist enorm groot is. En daarnaast is het ook héél normaal! Het is niet alleen maar hosanna. Pijn en verdriet horen ook bij het leven. Hoe meer we daarover praten, hoe meer begrip er zal komen. En hoe makkelijker je er voor elkaar kunt zijn!
Bronnen:
Sandrine Kwast | Coaching & yoga | Mentale gezondheid – WEERinREGIE
Een waar verhaal, verdriet, pijn en teleurstelling zijn misschien niet zo sexy. Maar bij dat soort gevoelens geeft een tedere aanraking of luisterend oor enorm veel bevrediging. Het lijkt me erg frustrerend om een bekend persoon te zijn en niet open over zoiets ingrijpends te kunnen praten.