KOMT EEN MAN BIJ DE DOKTER......
Bellona Bosboom schreef eerder, tijdens haar eigen ziekteperiode, blogs voor Bliss to Shine. Zoals deze. In maart dit jaar is het drie jaar geleden dat zij de diagnose borstkanker kreeg.
Opnieuw heeft zij de pen ter hand genomen. Ditmaal niet over zichzelf, maar over haar echtgenoot. Vandaag het eerste blog.
Ik hoor u denken: “Volgens mij is de titel anders hoor!” Ja dat klopt. Dat boek heet: Komt een vrouw bij de dokter. Maar dat hoofdstuk hebben we al gehad. Nu is het toch echt: komt een man bij de dokter. Wie dan? Mijn man. Hoe dan? Deze man die nooit ziek is en nooit, nou ja bijna nooit, bij de dokter komt. En dan ook nog met een hele foute diagnose: darmkanker. Met uitzaaiingen. Ook dat nog.
Toen werd het stil in mn hoofd. Of eigenlijk begon er een ruis die tot de dag van vandaag voortduurt samen met de gedachte: dit kan er allemaal ook nog wel bij.
Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat in ons gezin, mijn gezin, kanker binnen drie jaar twee keer aan de deur klopt. Of liever gezegd, met een onmeunig kabaal binnenstormt. Een soort luchtalarm zoals elke eerste maandag van de maand om stipt 12:00 uur.
Paarse afdeling
Maar goed. Ik wist nog van mijn eigen diagnose dat je dan bij de paarse afdeling in het ziekenhuis terecht komt. De D-vleugel waar de wachtkamer paarse muren heeft en waar paarse stoelen staan. Ik vond paars altijd een prachtige kleur. Dat vind ik nog steeds maar de bijsmaak wordt een beetje wrang.
In dit oncologisch centrum werken vakkundige lieve artsen en verpleegkundigen. Nu maar hopen dat Cor (mijn man) vertrouwen gaat krijgen in deze artsen die als eerste doel hebben hem te helpen, te ondersteunen en ook beter te maken. We hopen dat dat er nog in zit.
