Persoonlijk / Ervaring

Zeg me dat het niet waar is…

ZEG ME DAT HET NIET WAAR IS...

Bellona Bosboom schreef eerder, tijdens haar eigen ziekteperiode, blogs voor Bliss to Shine. Zoals deze. In maart dit jaar is het drie jaar geleden dat zij de diagnose borstkanker kreeg.

Opnieuw heeft zij de pen ter hand genomen. Ditmaal niet over zichzelf, maar over haar echtgenoot. Vandaag het tweede blog, ‘Zeg me dat het niet waar is’.

Tussen hoop en vrees

Als de denderende boodschappentrein van darmkanker, uitgezaaid, endoscopieën, dubbele tumor, kijkoperatie enzovoort doorgaat, overvalt mij een gevoel van algehele lamlendigheid en misselijkheid. Het is al vrij gauw duidelijk dat het hebben van uitzaaiingen in het buikvlies een heel beroerd vertrekpunt is.

Bij ieder onderzoek dat volgt, hoop je dat er ergens een arts opstaat die zegt dat het niet waar is. Dat het niet waar is dat Cor zijn gezondheid er zó slecht voor staat. In de weken die volgen, gaat mijn mentale draaimolen draaien en draaien. Mijn hoofd wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees.

Omdat er geen keus is

Uiteindelijk komen we in het Radboud Nijmegen terecht omdat het al direct duidelijk is dat deze ziekte beteugeld moet worden door middel van de zogenaamde Hipec operatie. Google gerust want het is überhaupt knap dat er chirurgen bestaan die een hele dag met team om jouw man gaan staan en deze ingreep uit kunnen voeren. En daarna met verwarmde chemo de buikholte anderhalf uur gaan spoelen.

Mijn man is sterk. Altijd al geweest. Mankeert nooit iets. Behalve dat hij diabetes heeft. Wat op zijn ogen is geslagen. Hij gaat ieder jaar een beetje slechter zien. Maar dat is onder controle. In het Rivierenland ziekenhuis Tiel krijgt hij iedere twee maanden een injectie in elk oog om het troebele zicht weer op te helderen. En hij ondergaat het zonder mopperen. Zonder pijn te voelen. Lang leve de anesthesie. Een prik in je oog. Ik moet er niet aan denken. Maar Cor doet het. Omdat er geen keus is.

Serious business

Maar nu dit. In het Radboud voeren we gesprekken waarvan ik had gehoopt ze voorlopig niet meer te hoeven voeren. En Cor voert ze dapper mee. Het wordt langzaam maar zeker ook voor hem steeds een beetje duidelijker dat dit serious business is. Dat er hard gewerkt moet worden. Om sterk en in zekere zin fit de operatie in te gaan maar ook om daarna weer op de been te komen.

Alleen nog een kijkoperatie. Die kunnen ze in Ede ook heel goed uitvoeren. Bij onze vertrouwde chirurg. Deze kijkoperatie moet uitwijzen of Cor, of eigenlijk deze soort en hoeveelheid uitzaaiingen, voor deze Hipec operatie in aanmerking komt.

Dan belt de chirurg mij op. Ik sta in de keuken en kijk in de tuin. Terwijl de woorden van de arts nadreunen in mijn hoofd, kan ik alleen maar denken: zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet waar is..

Related Posts

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *